Begonia semperflorens Link. et Otto, syn. Begonia x semperflorens cultorum Krauss - begonia stale kwitnąca, b. kwietnikowa.
Begoniaceae - ukośnicowate
Pochodzenie i opis
Roślina jednoroczna. Gatunek wyjściowy pochodzi z Brazylii. Wysokość 15-30 cm. łodygi grube, soczyste, rozgałęzione, często czerwono purpurowe. Liście jajowate lub owalne, mięsiste, błyszczące: mogą być zielone lub czerwono purpurowe w różnych odcieniach. Kwiaty rozdzielnopłciowe (rośliny jednopienne), u odmian białe, różowe i czerwone w różnych odcieniach. Kwiaty męskie są 4-płatkowe, kwiaty żeńskie mogą mieć więcej płatków.
Odmiany
W uprawie znajdują się odmiany mieszańcowe powstałe ze skrzyżowania B. semperflorens Link. et Otto z innymi gatunkami, szczególnie z B. gracilis H.B.K. Dzieli się je na kilka grup:
I. Semperflorens. Rośliny silnie rosnące, o liściach dużych, błyszczących, gładkich.
II. Gracilis. Rośliny delikatne, liście jajo walco lancetowate, osadzone na długich ogonkach, lekko owłosione, kwitną obficie.
III. Florę pleno. Begonie kwietnikowe o kwiatach pełnych.
IV. Odmiany heterozyjne. Są to-bardzo cenne mieszańce (F-i) o znanym pochodzeniu, u których dodatnie cechy rodziców występują w większym nasileniu. Odmiany te odznaczają się obfitym i długotrwałym kwitnieniem. Przy rozmnażaniu z nasion potomstwo ich jest bardzo różnorodne. Pora kwitnienia. Czerwiec-październik. Rozpoczyna kwitnienie w okresie pełni kwitnienia jastruni, ostróżek i przymiotna.
Zastosowanie
Na kwietniki, obwódki, do mis, na groby.
Wymagania
Gleba próchniczna, przepuszczalna, lekko kwaśna. Stanowisko słoneczne. Rośliny uprawiane w cieniu wydają długie pędy i stają się mało efektowne. Podczas zimnego i mokrego lata wartość zdobnicza begonii stale kwitnącej maleje.
Uprawa
Rozmnaża się z nasion, rzadziej z sadzonek. Nasiona wysiewa się od stycznia do połowy lutego w skrzynki, w mieszaninę odkażonej przez parowanie ziemi liściowej, torfu t piasku. Nasion nie przykrywa się ziemią, tylko lekko wciska w podłoże. Skrzynki należy nakryć taflami szkła i cieniować. Wysiewy zrasza się ostrożnie, od czasu do czasu ściera skraplającą się na szkle parę i utrzymuje temperaturę 20-22:'C. Po wzejściu siewki pikuje się do skrzynek, do podłoża o tym samym składzie co do wysiewu nasion, w rozstawie 1.2x 1,5 cm. Po raz drugi pikuje się bezpośrednio do inspektów lub do doniczek torfowych w kwietniu. Inspekt należy nakryć oknami, cieniować, siewki podlewać umiarkowanie i chronić przed niskimi temperaturami. Przed wysadzeniem rośliny hartuje się zdejmując okna inspektowe. Sadzonki tnie się lub odrywa bez użycia noża z roślin matecznych przechowywanych przez zimę w temperaturze 18-22 C w pełnym świetle. Podłożem do ukorzeniania może być substrat torfowy zmieszany z piaskiem lub perlitem w stosunku 1:1. Na miejsce stałe wysadza się rośliny w rozstawie 15x20-15 cm.
Begonia x tuberhybrida Voss., syn. B. tuberosa hort. -begonia bulwiasta Begoniaceae- ukośnicowate
Pochodzenie i opis
Roślina jednoroczna. Jest to mieszaniec powstały ze skrzyżowania wielu gatunków begonii rosnących dziko w Boliwii, Ekwadorze i Peru. Tworzy bulwy, z których wyrastają mięsiste, krótkie, rozgałęziające się pędy wysokości 1 5-20 cm. Liście są grube, asymetryczne, sercowatolancetowa-te. błyszczące, osadzone na dość długich, soczystych ogonkach. Zarówno ogonki liściowe, jak i blaszki są pokryte długimi, z rzadka rozrzuconymi włoskami. Kwiaty rozdzielnopłciowe, rośliny jednopienne. Kwiaty męskie mają 4 listki okwiatu: 2 zewnętrzne są większe od wewnętrznych. Kwiaty żeńskie składają się z 5 listków okwiatu. z których jeden jest mniejszy od pozostałych.
Odmiany
W uprawie znajduje się kilka grup (ras), z których każda reprezentowana jest przez szereg odmian. I. Gigantea. Begonia bulwiasta wielkokwiatowa; kwiaty o średnicy dochodzącej do 20 cm. Grupa to dzieli się na następujące podgrupy w zależności od budowy kwiatów:
1) Crispa - brzegi płatków drobno powycinane i karbowane,
2) Cristata - brzegi płatków głęboko powycinane,
3) Fimbriata - brzegi płatków silnie powycinane, faliste,
4) Marginata - brzegi płatków zabarwione inaczej niż reszta kwiatów,
5) Duplex - kwiaty półpełne,
6) Florę pleno (Plena) - kwiaty pełne,
7) Pendula oraz Pendulaflore pleno- pędy długie, zwisające, kwiaty pojedyncze lub pełne.
II. Multiflora oraz Multiflora florę pleno. Begonia bulwiasta drobnokwiatowa; kwiaty pojedyncze lub pełne.
II. Grandiflora oraz Grandiflora florę pleno. Powstały w wyniku krzyżowania odmian z dwóch wyżej wymienionych grup. Odznaczają się dużym i (ale nie aż tak jak Gigantea) kwiatami. Obecnie odmiany z tej grupy są powszechnie uprawiane. Wśród nich szczególnie cenione są odmiany zaliczane do podgrupy:
Grandifiora fiore pleno fimbriata - kwiaty pełne, płatki z brzegami falistymi.
Pora kwitnienia
Od czerwca do pierwszych przymrozków. Rozpoczynają kwitnienie jeszcze w inspektach w okresie kwitnienia aksamitek i pierwszego kwitnienia gruntowych róż ..szlachetnych".
Zastosowanie
Na kwietniki, do skrzynek balkonowych, mis, na groby. Formy pełnokwiatowe mogą być uprawiane jako rośliny doniczkowe.
Wymagania
Gleba próchniczna, lekko kwaśna. Stanowisko cieniste. Rośliny są wrażliwe na niskie temperatury, toteż na miejsce stale mogą być wysadzane dopiero na początku czerwca.
Uprawa
Rozmnaża się z nasion w taki sam sposób jak begonia s tale kwitnąca lub z bulw. Begonie bulwiaste rozmnażane z nasi on dają jednak rośliny kwitnące dopiero pod koniec czerwca - na początku lipca. Begonie rozmnażane z bulw kwitną wcześniej. Tok postępowania przy uprawie z bulw jest następujący. Po pierwszych przymrozkach bulwy begonii wyjmuje się z ziemi, odcina pędy pozostawiając nasady wysokości 5 cm. Następnie podsusza się bulwy w temperaturze 15:'C, czyści sieje t przechowuje zagłębione w lekko wilgotnym torfie (aby się nie pomarszczyły), w pomieszczeniu o temperaturze 7-8':C. Na początku lutego bulwy wysadza się do skrzynek, które trzyma się najpierw w temperaturze 18;:C, a gdy rośliny wypuszczą pędy temperaturę obniża się. W kwietniu wysadza się begonie do inspektów lub do doniczek. Zaczynają kwitnąć pod koniec maja. Trzecim sposobem rozmnażania może być podział bulw. Na początku marca zadołowane bulwy przenosi się do szklarni i podłoże podlewa. Po wybiciu pąków bulwy dzieli się przesypując zranione miejsca miałem węgla drzewnego, a po przesuszeniu wysadza płytko do skrzynek, które przenosi się do inspektu. Begonie bulwiaste można rozmnażać również z sadzonek, które pobiera się z pierwszych pędów wyrosłych z bulw wysadzonych w styczniu-lutym. Na sadzonki tnie się pędy tuż pod węzłem, sadzonkuje płytko w substrat torfowy zmieszany z piaskiem lub perlitem. Skrzynki przykrywa się taflą szklaną i trzyma w pomieszczeniu o temperaturze 18-22'!C. Na miejsce stałe wysadza się rośliny w drugiej połowie maja w rozstawie 20x25 cm.